Mama (2010) tytuł oryginalny: Mama reżyseria: Nikolay Renard, Yelena Renard aktorzy: Ludmila Alyohina, Sergey Nazarov czas trwania: 71 min. produkcja: Rosja 2010 premiera: 2011-05-13

10. Era Nowe Horyzonty - nagroda krytyków FIPRESCI

Oparta na faktach relacja z milczącej egzystencji matki i syna, dwustukilowego olbrzyma, ściśniętych na niewielkiej przestrzeni mieszkania. Niczego nie wiemy o ich przeszłości i dlaczego żyją w ten sposób. Obserwujemy codzienność, składającą się z drobnych czynności, nadopiekuńczość i bezwarunkową miłość matki, zachowanie borykającego się ze swoją tuszą czterdziestolatka. Statyczność niemych ujęć tworzy iluzję obcowania z filmowym światem w czasie rzeczywistym. Efekt wzmacnia spektakularne oświetlenie, które każe widzowi wejść w sam środek cichego dramatu, gdzie z braku akcji ludzie i przedmioty nabierają fizycznego ciężaru i emocjonalnej powagi.

Twórcy o filmie: „Chcieliśmy, żeby film był kręcony naturalnie. Żeby osiągnąć cel zastosowaliśmy długie ujęcia, statyczną kamerę, naturalne światło, próby ograniczyliśmy do minimum. Chcieliśmy wywołać wrażenie esencji prawdziwego życia. Publiczność miała poczuć się tak, jakby znalazła się w samym środku pokoju, w którym rozgrywa się akcja. Wielką rolę w stworzeniu tego wrażenia odegrała ścieżka dźwiękowa filmu”.

O reżyserach:

Yelena i Nikolay Renard - małżeństwo filmowców nazywane przez krytyków nowym, obiecującym głosem rosyjskiej kinematografii. Yelena rodziła się w Rosji w 1979 roku. Jest filmowym samoukiem. Jej pierwsze spotkania z kinem były związane z pracą nad scenariuszami. Nikolay urodził się w Rosji w 1980 roku. Ukończył Podyplomową Szkołę dla Scenarzystów i Reżyserów Filmowych w Moskwie. Wcześniej zajmował się malarstwem i wideoartem. Niskobudżetowa Mama jest pełnometrażowym debiutem Renardów.

„(...) obserwujemy wyprane z dziania się, oczyszczone ze słów życie monstrualnie otyłego syna i jego matki. Chciałoby się wprząc tę antyhistorię w jakiś dyskurs o wzajemnym uzależnieniu, ale film się temu wymyka, stając się pełnym niedopowiedzeń zapisem trwania dwojga ludzi, zderzeniem ich ruchu i bezruchu, a zarazem minitraktatem o relacji widza z obrazem, o naszym intymnym wkładzie w budowanie filmu”. Anita Piotrowska, Tygodnik Powszechny

Film był także prezentowany w ramach ENH Tournée 2011.